Πιθανότατα το έχετε ακούσει εκατοντάδες φορές: «Γιατί τα κορίτσια πάντα ερωτεύονται τον κακό τύπο;»
Εσύ είσαι αυτός που ακούει. Θυμάσαι τα γενέθλιά της. Της φέρεσαι σαν βασίλισσα. Αλλά μετά διαλέγει τον τύπο που την παραμονεύει, αγνοεί τα μηνύματά της και παίζει παιχνίδια με το μυαλό της.
Το νιώθεις σαν γροθιά στο στομάχι, σωστά;
Δεν είσαι μόνη σου. Αυτό το παράδοξο μπερδεύει πολλούς καλόκαρδους ανθρώπους. Αλλά να η δυσάρεστη αλήθεια: υπάρχει λόγος πίσω από αυτό. Και δεν είναι επειδή οι καλοί τύποι τερματίζουν τελευταίοι – είναι επειδή το «καλό» μερικές φορές δεν είναι αυτό που φαίνεται.
Ας το αναλύσουμε. Ας εξερευνήσουμε την ψυχολογία, το συναίσθημα, τον φόβο και ναι, ακόμη και την ελπίδα πίσω από όλα αυτά.
Η ψευδαίσθηση της αυτοπεποίθησης: Γιατί το «τοξικό» συχνά μοιάζει με το «δυνατό»
Οι τοξικοί άνδρες συχνά αποπνέουν ένα είδος αυτοπεποίθησης που αγγίζει τα όρια της αλαζονείας. Μπαίνουν σε ένα δωμάτιο σαν να τους ανήκει. Μιλούν σαν να μην τους ενδιαφέρει ποιος συμφωνεί. Και αυτό ακριβώς είναι που μπορεί να τους κάνει ανταγωνιστικά μαγνητικούς.
Βλέπετε, η αυτοπεποίθηση είναι ελκυστική. Ειδικά σε κάποιον που μπορεί να είναι αβέβαιος για τον εαυτό του.
Αλλά εδώ είναι η ανατροπή: Αυτή η αυτοπεποίθηση; Συχνά είναι μια μάσκα. Ένα τείχος που χτίστηκε για να καλύψει την ανασφάλεια, το φόβο ή ακόμα και το τραύμα του παρελθόντος. Ωστόσο, απ’ έξω, μπορεί να φαίνεται ισχυρή. Σέξι. Κυρίαρχη.
Τα καλά παιδιά, από την άλλη πλευρά, μερικές φορές μπερδεύουν την καλοσύνη με την παθητικότητα. Προσπαθούν πολύ σκληρά να ευχαριστήσουν. Το παίζουν εκ του ασφαλούς. Και η ασφάλεια -αν και σημαντική- δεν πυροδοτεί πάντα χημεία.
Ωρα για μεταφορά: Οι τοξικοί άντρες είναι σαν φωτιά. Έντονοι, ζεστοί, λίγο επικίνδυνοι. Οι καλοί άντρες είναι σαν κερί. Απαλοί, ασφαλείς, σταθεροί.
Αλλά ποιον από τους δύο παρατηρείς πρώτα στο σκοτάδι;
Η συγκίνηση του κυνηγιού: Η ντοπαμίνη είναι αληθινή
Ας μιλήσουμε για τη χημεία του εγκεφάλου.
Κάθε φορά που ένας τοξικός άντρας απομακρύνεται και μετά επανέρχεται με αρκετή γοητεία για να κρατήσει ζωντανή την ελπίδα, δημιουργείται μια έξαρση της ντοπαμίνης – της ίδιας χημικής ουσίας που απελευθερώνει ο εγκέφαλός σου όταν κερδίζεις ένα παιχνίδι ή πετυχαίνεις μια ανταμοιβή.
Ονομάζεται «διαλείπουσα ενίσχυση». Οι ψυχολόγοι το έχουν μελετήσει. Οι κουλοχέρηδες το χρησιμοποιούν. Και ναι, το ίδιο κάνουν και οι τοξικές σχέσεις.
Ποτέ δεν ξέρεις ακριβώς πού βρίσκε σαι, και ειρωνικά, αυτή η αβεβαιότητα γίνεται εθιστική.
Οι καλοί τύποι; Είναι συνεπείς. Αξιόπιστοι. Προβλέψιμοι.
Αλλά εδώ είναι το πρόβλημα: Μερικές φορές, η προβλεψιμότητα δεν είναι συναρπαστική. Ειδικά για κάποιον που έχει μπερδέψει την απροβλεψιμότητα με το πάθος.
Οπότε δεν είναι ότι τα κορίτσια θέλουν να πληγωθούν. Είναι ότι το δράμα μοιάζει οικείο. Ακόμα και μεθυστικό.
Παιδικά σενάρια και υποσυνείδητα μοτίβα
Ας πάμε λίγο πιο βαθιά.
Πολλοί άνθρωποι (άνδρες και γυναίκες) αναπαράγουν ασυνείδητα συναισθηματικά μοτίβα με τα οποία μεγάλωσαν.
Αν κάποιος μεγάλωσε σε ένα σπίτι όπου η αγάπη ήταν ασυνεπής -όπου η στοργή ήταν συνδεδεμένη με την απόδοση ή την προσοχή- μπορεί υποσυνείδητα να αναζητήσει το ίδιο συναισθηματικό τρενάκι του τρόμου ως ενήλικας.
Οι τοξικοί σύντροφοι συχνά αισθάνονται σαν «σπίτι» με έναν διεστραμμένο τρόπο. Το οικείο δεν σημαίνει και υγιές. Αλλά αισθάνεται ασφαλές… επειδή είναι γνωστό.
Εν τω μεταξύ, η σταθερότητα ενός καλού τύπου μπορεί να μοιάζει ξένη. Ακόμα και ύποπτη.
Είναι σαν να δίνεις σε έναν πεινασμένο ένα πιάτο λαχανικά. Τους κάνει καλό. Θα τους θρέψει. Αλλά αυτοί έχουν φάει μόνο πρόχειρο φαγητό. Το σώμα τους δεν το αναγνωρίζει. Έτσι το απορρίπτουν.
Αυτό δεν είναι δικό σας λάθος. Και δεν σημαίνει ότι πρέπει να σταματήσετε να είστε ευγενικοί. Αλλά σημαίνει ότι πρέπει να καταλάβετε το συναισθηματικό σχέδιο με το οποίο μπορεί να λειτουργεί κάποιος.
Ο μύθος του «καλού παιδιού» (και γιατί κάποιοι δεν είναι τόσο καλοί)
Ας είμαστε ρεαλιστές: δεν είναι κάθε «καλό παιδί» στην πραγματικότητα καλό.
Κάποιοι είναι καλοπροαίρετοι επειδή νομίζουν ότι πρόκειται για μια συναλλαγή. «Αν της φέρομαι καλά, θα πρέπει να με συμπαθήσει». Αυτό δεν είναι καλοσύνη. Αυτό είναι χειραγώγηση με χαμόγελο.
Η αληθινή καλοσύνη δεν περιμένει τίποτα σε αντάλλαγμα. Δίνει επειδή η προσφορά είναι αυτό που είσαι – όχι επειδή θέλεις μια ανταμοιβή.
Αληθινή δύναμη; Είναι να είσαι ευγενικός, να έχεις όρια και να φεύγεις όταν δεν σε εκτιμούν. Αυτό είναι σπάνιο. Και ισχυρό.
Μην είσαι ο τύπος που είναι «καλός» μόνο όταν υπάρχει ένα βραβείο στο τέλος. Γίνε ο άντρας που σέβεται τον εαυτό του αρκετά ώστε να περπατάει με αξιοπρέπεια, όχι με απελπισία.
Η δυναμική της εξουσίας: Ποιος ηγείται του χορού;
Οι τοξικές σχέσεις συχνά συνοδεύονται από μεταβαλλόμενη δυναμική ισχύος.
Τη μια στιγμή νιώθει ότι τη λατρεύουν. Την επόμενη, αμφισβητεί τα πάντα. Αυτό το συναισθηματικό μαστίγιο δημιουργεί έναν κύκλο όπου προσπαθεί συνεχώς να «κερδίσει» την αγάπη του.
Γίνεται ένα παιχνίδι. Ένας χορός ελέγχου.
Οι καλοί τύποι, από την άλλη πλευρά, συχνά βάζουν τις γυναίκες σε ένα βάθρο. Και ενώ ο θαυμασμός είναι όμορφος, η λατρεία μπορεί να αισθάνεται πνιγηρή -ή ακόμα χειρότερα, αποδυναμωτική.
Αυτή είναι η αλήθεια: Κανείς δεν θέλει να νιώθει ότι έχει όλη τη δύναμη. Επειδή κατά βάθος, όλοι θέλουμε να μας προκαλούν, όχι να μας κανακεύουν.
Η ανάπτυξη μοιάζει πρώτα με χάος
Έχετε φυτέψει ποτέ έναν σπόρο;
Δεν φυτρώνει αμέσως. Σπάει. Ραγίζει. Αναπτύσσεται στο σκοτάδι πριν δει ποτέ τον ήλιο.
Οι άνθρωποι που έλκονται από τοξικές σχέσεις δεν είναι σπασμένοι. Αυτοί αναπτύσσονται.
Αλλά μερικές φορές η ανάπτυξη ξεκινά μέσα στη σύγχυση, τον πόνο και το χάος.
Ο ρόλος σας ως ευγενικό, γειωμένο άτομο; Όχι να σώζεις. Όχι να κυνηγάς. Αλλά να είσαι η ηρεμία που θυμούνται όταν η καταιγίδα καταλαγιάζει.
Με άλλα λόγια: Μην προσπαθήσετε να ξεπεράσετε τον κακό. Ξεπεράστε τον με το να είστε ολόκληροι.
Ξαναγράψτε την αφήγηση: Τι θέλουν πραγματικά οι γυναίκες (τελικά)
Εδώ είναι το ενθαρρυντικό μέρος.
Οι περισσότερες γυναίκες έρχονται να εκτιμήσουν τη σταθερότητα, τη συναισθηματική νοημοσύνη και την καλοσύνη – αφού θεραπεύσουν τα κομμάτια του εαυτού τους που μπερδεύουν το χάος με την αγάπη.
Όταν μια γυναίκα γνωρίζει την αξία της, παύει να αποζητά άντρες που την κάνουν να την αμφισβητεί.
Τότε είναι που ο «καλός τύπος» γίνεται όχι απλώς επιθυμητός, αλλά αναντικατάστατος.
Αλλά και πάλι: Δεν μπορείτε να αναγκάσετε κάποιον να φτάσει σε αυτό το σημείο. Μπορείς μόνο να τον συναντήσεις εκεί – όταν είναι έτοιμος.
Πρακτική σοφία για το «καλό παιδί» που νιώθει ότι τον παραβλέπουν
Τι πρέπει λοιπόν να κάνετε εσύ;
Εδώ είναι το σχέδιο παιχνιδιού:
- Χτίστε τη δική σας ζωή. Σκοπός, πάθος, αυτοπεποίθηση.
- Ορίστε ισχυρά όρια. Το να είσαι ευγενικός δεν σημαίνει να είσαι χαλάκι της γης.
- Σταμάτα να περιμένεις. Αν κάποιος δεν μπορεί να δει την αξία σου, αυτός χάνει. Προχωρήστε παρακάτω.
- Γίνε διεκδικητικός. Μίλα την αλήθεια σου. Μην κρύβετε τις επιθυμίες σας κάτω από την ευγένεια.
- Μην παριστάνετε το θύμα. Δεν είστε ανίσχυροι. Αναπτύσσεσαι.
Και κυρίως: Γίνε ο άνθρωπος που θα θαυμάζεις.
Γιατί εδώ είναι η μαγεία: Όταν είσαι ριζωμένος σε αυτό που είσαι, ο σωστός άνθρωπος δεν θα σε παραβλέψει. Θα τραβηχτεί από σένα. Φυσικά.
Συμπέρασμα: Γιατί στα κορίτσια αρέσουν οι τοξικοί άντρες
Η τοξική έλξη είναι μια σπίθα. Αλλά η πραγματική αγάπη είναι μια φωτιά που δεν σε καίει – σε ζεσταίνει.
Ναι, μερικές γυναίκες το καταλαβαίνουν ακόμα αυτό. Ναι, το ταξίδι μπορεί να μοιάζει άδικο.
Αλλά συνεχίστε να εμφανίζεστε. Συνεχίστε να είστε ευγενικές. Συνεχίστε να γίνεστε.
Όπως είπε κάποτε ο Ρούμι: «Η πληγή είναι το μέρος όπου το φως εισέρχεται σε σένα».
Αφήστε τον πόνο σας να γίνει σοφία. Αφήστε τη σοφία σας να γίνει δύναμη. Και αφήστε αυτή τη δύναμη να σας οδηγήσει στο πρόσωπο που βλέπει την καρδιά σας και την επιλέγει. Κάθε μέρα.
Τώρα είναι η δική σου κίνηση: Ή θα λάμψεις τόσο δυνατά ώστε να σε βρουν οι σωστοί;
Η απάντηση -πάντα- ξεκινάει από εσάς.