Σε κάποιο σημείο της ζωής σας, πιθανότατα έχετε βρεθεί σε ένα σταυροδρόμι. Ο ένας δρόμος φαινόταν ασφαλής. Προβλέψιμος. Ο άλλος; Επικίνδυνος. Αβέβαιος. Αλλά ίσως… συναρπαστικός. Και εκεί, εκείνη τη στιγμή, αντιμετωπίσατε το μεγαλύτερο δίλημμα που έχει αντιμετωπίσει ποτέ ο σύγχρονός άνθρωπος: άνεση ή ανάπτυξη.
Δεν είναι μόνο δικό σας δίλημμα. Είναι δικό μας. Πάντα ήταν.
Από τις σπηλιές των πρώτων ανθρώπων μέχρι τις αίθουσες συνεδριάσεων των σύγχρονων διευθυντών, πάντα ήμασταν διχασμένοι μεταξύ του να μείνουμε εκεί που είναι ζεστά και ασφαλή ή να βγούμε στο άγνωστο για να κυνηγήσουμε κάτι μεγαλύτερο. Ασφάλεια ή ελευθερία. Σταθερότητα ή πρόοδος. Οικειότητα ή εξέλιξη. Αυτή είναι η βασική διαμάχη πίσω από κάθε σημαντική απόφαση που παίρνεις.
Γιατί λαχταράμε τόσο πολύ την άνεση
Η άνεση είναι ευχάριστη. Είναι η ζεστή κουβέρτα, ο σταθερός μισθός, η ρουτίνα που κάνει τη ζωή διαχειρίσιμη. Είναι ο ζεστός καφές στα χέρια σου και τα ίδια τρία μέρη για φαγητό στο κινητό σου.
Αλλά γιατί είμαστε προγραμματισμένοι έτσι;
Επειδή οι πρόγονοί μας επέζησαν αποφεύγοντας τον κίνδυνο. Το να μείνεις ζωντανός σήμαινε να αποφεύγεις το άγνωστο. Ένα θρόισμα στους θάμνους μπορούσε να είναι ο άνεμος ή ένα αρπακτικό. Το να παίζεις με ασφάλεια ήταν έξυπνο.
Περνώντας μερικά χιλιετίες μπροστά, αυτή η προγραμματισμένη συμπεριφορά εξακολουθεί να υπάρχει μέσα μας. Ο εγκέφαλός μας εξακολουθεί να προτιμά αυτό που γνωρίζει. Ο κίνδυνος κάνει την καρδιά να χτυπά δυνατά. Η αλλαγή μοιάζει με απειλή. Έτσι, συμβιβαζόμαστε. Επαναλαμβάνουμε. Αντιστέκουμε στον πειρασμό να ταράξουμε τα νερά.
- Παραμένουμε σε δουλειές που μας εξαντλούν.
- Διατηρούμε φιλίες που δεν μας βοηθούν να εξελιχθούμε.
- Επαναλαμβάνουμε συνήθειες που μας κρατούν πίσω.
Και όλα αυτά επειδή η άνεση είναι πιο εύκολη από την πρόκληση.
Η ανάπτυξη είναι δύσκολη — και αυτό είναι το θέμα
Αλλά η ανάπτυξη; Η ανάπτυξη είναι το αντίθετο της άνεσης. Είναι ακατάστατη, αμήχανη, συχνά επώδυνη. Είναι το μικρό παιδί που ταλαντεύεται στα δύο του πόδια. Ο καλλιτέχνης που κοιτάζει έναν άδειο καμβά. Ο χωρισμός που σε συντρίβει — αλλά και σε ανοίγει.
Η ανάπτυξη απαιτεί ρίσκο.
Ρισκάρεις την αποτυχία. Ρισκάρεις την ντροπή. Ρισκάρεις να απογοητεύσεις τους άλλους ή ακόμα και τον εαυτό σου. Αλλά κάθε φορά που αποδέχεσαι αυτή την ταλαιπωρία, συμβαίνει κάτι απίστευτο.
Εξελίσσεσαι.
Γίνεσαι λίγο πιο δυνατός. Λίγο πιο γενναίος. Λίγο πιο κοντά στο να γίνεις ο άνθρωπος που κρυφά ξέρεις ότι πρέπει να γίνεις.
«Η σπηλιά που φοβάσαι να μπεις κρύβει τον θησαυρό που αναζητάς.» – Joseph Campbell
Αυτό το απόφθεγμα δεν είναι απλώς ποιητική φλυαρία. Είναι κάλεσμα για δράση. Η ανάπτυξη δεν περιμένει μέχρι να είσαι έτοιμος. Περιμένει μέχρι να είσαι πρόθυμος.
Ο φόβος που τροφοδοτεί το δίλημμα
Γιατί είναι τόσο σημαντικό αυτό;
Επειδή ο φόβος παίρνει πολλές μορφές:
- Ο φόβος της αποτυχίας μεταμφιέζεται σε τελειομανία.
- Ο φόβος της κριτικής μεταμφιέζεται σε επιθυμία να ευχαριστήσουμε τους άλλους.
- Ο φόβος της αβεβαιότητας μετατρέπεται σε χρόνια αναποφασιστικότητα.
Πείθουμε τους εαυτούς μας ότι είμαστε λογικοί ή υπεύθυνοι. Αλλά βαθιά μέσα μας, απλά φοβόμαστε. Φοβόμαστε να χάσουμε, φοβόμαστε να φανούμε ανόητοι, φοβόμαστε να μετανιώσουμε.
Η αλήθεια είναι η εξής: Η μετάνοια σπάνια προέρχεται από την προσπάθεια. Προέρχεται από το να μην προσπαθείς καθόλου.
Η πραγματική ζωή: Οι ιστορίες πίσω από τον αγώνα
Σκεφτείτε τους ανθρώπους που θαυμάζετε περισσότερο.
Ήταν ο φίλος που παρέμεινε στο ίδιο ασφαλές μέρος για δεκαετίες; Ή αυτή που παραιτήθηκε από τη δουλειά της στα 40 για να ανοίξει μια αρτοποιία; Αυτός που μετακόμισε σε μια νέα χώρα με μόνο ένα σακίδιο και ένα τρελό όνειρο;
Οι άνθρωποι που μας εμπνέουν είναι συνήθως αυτοί που επιλέγουν την ανάπτυξη αντί της άνεσης. Όχι επειδή δεν φοβόντουσαν, αλλά επειδή το έκαναν ούτως ή άλλως.
- Η Oprah απολύθηκε από την πρώτη της δουλειά στην τηλεόραση.
- Η J.K. Rowling απορρίφθηκε 12 φορές πριν ο Χάρι Πότερ δει το φως της δημοσιότητας.
- Η Rosa Parks δεν κινήθηκε επειδή ήταν ατρόμητη — κινήθηκε επειδή είχε φτάσει στα όριά της.
Κάθε ιστορία μεγαλείου είναι επίσης μια ιστορία επιλογής της δυσφορίας, ξανά και ξανά.
Γιατί αυτό το δίλημμα επηρεάζει τα πάντα
Δεν αφορά μόνο την καριέρα ή τα όνειρά σας. Αυτό το δίλημμα φτάνει μέχρι τις σχέσεις, την ταυτότητα, τις πεποιθήσεις, ακόμη και τα παγκόσμια ζητήματα.
- Μένουμε σιωπηλοί ή μιλάμε;
- Ακολουθούμε το πλήθος ή εμπιστευόμαστε το ένστικτό μας;
- Προστατεύουμε αυτό που έχουμε ή δημιουργούμε κάτι καλύτερο;
Τα έθνη το αντιμετωπίζουν. Οι πολιτισμοί παλεύουν με αυτό. Γονείς, ηγέτες, εραστές — όλοι χορεύουν με αυτή την επιλογή.
Και αν δεν επιλέγεις συνειδητά, εξακολουθείς να επιλέγεις. Η αδράνεια είναι επίσης μια απόφαση.
Απελευθερώσου από την παγίδα
Πώς μπορείς λοιπόν να αρχίσεις να επιλέγεις πιο συχνά την ανάπτυξη;
Δεν σημαίνει να πηδήξεις από γκρεμούς ή να καταστρέψεις τη ζωή σου από τη μια μέρα στην άλλη. Σημαίνει να κάνεις ένα άβολο βήμα — ξανά και ξανά — μέχρι να επεκταθεί η ζώνη άνεσής σου.
Εδώ είναι πώς να ξεκινήσεις:
- Ονόμασε τον φόβο. Τι ακριβώς φοβάσαι; Πες το δυνατά. Γράψτε το.
- Φανταστείτε το κόστος της παραμονής. Πώς θα είναι η ζωή σας αν δεν αλλάξει τίποτα τα επόμενα 10 χρόνια;
- Ξεκινήστε με μικρές δυσκολίες. Πείτε όχι όταν συνήθως λέτε ναι. Δοκιμάστε κάτι νέο μόνοι σας. Κάντε μια ερώτηση που φοβάστε να κάνετε.
- Γιορτάστε την προσπάθεια, όχι μόνο το αποτέλεσμα. Ακόμα και το να δοκιμάσετε κάτι τολμηρό είναι μια νίκη.
Τα μικρά θάρρους συσσωρεύονται. Μια μέρα θα ξυπνήσετε και θα είστε πιο γενναίοι από ό,τι φανταζόσασταν ποτέ.
Η ψευδαίσθηση του «αργότερα»
Υπάρχει ένα ύπουλο ψέμα που λέμε στον εαυτό μας: «Θα το κάνω αργότερα».
- Αργότερα, όταν θα έχω περισσότερο χρόνο.
- Αργότερα, όταν θα νιώθω πιο σίγουρος.
- Αργότερα, όταν τα αστέρια θα ευθυγραμμιστούν.
Αλλά το αργότερα είναι ένα τέχνασμα. Ένα μαξιλάρι. Μια παγίδα.
Η αλήθεια; Δεν υπάρχει τέλεια στιγμή. Υπάρχει μόνο το τώρα — και η προθυμία σου να κάνεις το άλμα. Το αργότερα συχνά μετατρέπεται σε ποτέ.
Έτσι, αν η καρδιά σου ψιθυρίζει «Δοκίμασε», ακόμα και αν το μυαλό σου φωνάζει «Μην το κάνεις», άκου την καρδιά σου. Αυτός ο ψίθυρος είναι το κάλεσμα του μέλλοντος σου.
Τι θα γίνει αν αποτύχεις;
Α, η χρυσή ερώτηση.
Τι θα γίνει αν προσπαθήσεις… και πέσεις με τα μούτρα;
Τότε μαθαίνεις. Μεγαλώνεις. Ανακαλύπτεις τι δεν λειτουργεί. Και σηκώνεσαι, λίγο πιο σοφός, λίγο πιο δυνατός.
Η αποτυχία δεν είναι το αντίθετο της επιτυχίας. Είναι ο δρόμος προς αυτήν.
Κάθε δάσκαλος ήταν κάποτε αρχάριος. Κάθε ειδικός ήταν κάποτε χάλια. Κάθε ιστορία επιτυχίας περιλαμβάνει ένα κεφάλαιο αγώνων.
Δεν μεγαλώνεις μένοντας στην ασφάλεια. Μεγαλώνεις επιβιώνοντας από την πτώση.
Τι χάνεις — και τι κερδίζεις
Η επιλογή της ανάπτυξης σημαίνει απώλεια: οικειότητα, έλεγχο, άνεση. Αλλά κερδίζεις πολύ περισσότερα:
- Αυτοπεποίθηση που χτίζεται από τη δράση
- Αυτοσεβασμός που γεννιέται από τη γενναιότητα
- Ιστορίες που αξίζει να διηγηθείς
Σταματάς να αναρωτιέσαι «Τι θα γινόταν αν;» και αρχίζεις να ζεις «Ακόμα κι αν».
Ακόμα κι αν είναι δύσκολο. Ακόμα κι αν είναι αργό. Ακόμα κι αν με φοβίζει — επιλέγω την ανάπτυξη.
Αυτή η νοοτροπία αλλάζει τα πάντα.
Μια προσωπική ιστορία που αξίζει να μοιραστείτε
Πριν από μερικά χρόνια, ήμουν σε αδιέξοδο. Είχα μια δουλειά που πληρωνόταν καλά, αλλά με εξάντλησε ψυχικά. Συνέχεια έλεγα στον εαυτό μου ότι ήμουν τυχερός και ότι δεν έπρεπε να παραπονιέμαι.
Αλλά κάτι μέσα μου συνέχιζε να μου ψιθυρίζει: «Δεν είναι αυτό».
Έτσι, παραιτήθηκα.
Χωρίς δίχτυ ασφαλείας. Μόνο με ένα όνειρο και ένα υπολογιστικό φύλλο γεμάτο αμφιβολίες.
Ήταν χαοτικό. Έκανα λάθη. Παραλίγο να τα παρατήσω περισσότερες φορές από όσες μπορώ να μετρήσω.
Αλλά ξέρετε κάτι;
Τώρα ξυπνάω ενθουσιασμένος. Γράφω πράγματα που έχουν σημασία. Βοηθάω τους ανθρώπους να εξελιχθούν. Και τίποτα από αυτά δεν θα είχε συμβεί αν δεν είχα αντιμετωπίσει αυτό το δίλημμα και δεν είχα επιλέξει τον δύσκολο δρόμο.
Μια απλή αλήθεια που αλλάζει τα πάντα
Η ανάπτυξη δεν έχει να κάνει με το να γίνεις κάποιος άλλος. Έχει να κάνει με το να γίνεις περισσότερο αυτός που ήδη είσαι — κάτω από το φόβο, τις συνήθειες, τις αμφιβολίες.
Είναι να θυμάσαι ποιος ήσουν πριν ο κόσμος σου πει ποιος να είσαι.
Και η άνεση; Δεν είναι κακή. Μερικές φορές είναι απαραίτητη. Όλοι χρειαζόμαστε ένα ασφαλές μέρος για να ξεκουραστούμε.
Αλλά η ζωή ξεκινά ξανά κάθε φορά που βγαίνεις από αυτή την ασφάλεια και μπαίνεις στο άγνωστο.
Ποιά είναι η απάντηση στο δίλημμα;
Αυτή τη στιγμή βρίσκεσαι σε ένα σταυροδρόμι. Ίσως όχι σε ένα μεγάλο. Ίσως απλώς σε μια ήσυχη επιλογή στην καθημερινή σου ρουτίνα. Αλλά έχει σημασία.
Θα επιλέξεις το γνωστό ή την πιθανότητα;
Θα συμβιβαστείς ή θα προσπαθήσεις;
Θα επιβιώσεις ή θα ζήσεις πραγματικά;
Γιατί στο τέλος, το μεγαλύτερο δίλημμα της ανθρωπότητας δεν είναι αν θα πετύχουμε ή θα αποτύχουμε. Είναι αν θα μείνουμε να κοιμόμαστε στην άνεση ή αν θα ξυπνήσουμε με θάρρος.
Και μόνο ένα από αυτά οδηγεί στη ζωή που κρυφά λαχταράς.
Ρώτα τον εαυτό σου σήμερα:
- Σε ποιον τομέα της ζωής μου επιλέγω την άνεση αντί της ανάπτυξης;
- Ποιο τολμηρό βήμα μπορώ να κάνω αυτή την εβδομάδα για να ξεπεράσω τα όριά μου;
- Ποιος θα γίνω αν επιλέγω πιο συχνά το θάρρος;
Η απάντηση δεν βρίσκεται εκεί έξω. Βρίσκεται ήδη μέσα σου.
Λοιπόν, τι θα επιλέξεις;
SHARE THIS
