Το τώρα είναι υποτιμημένο.
Σοβαρά. Δίνουμε όλη την αξία στο αύριο. Το κυνηγάμε. Κάνουμε σχέδια για αυτό. Ανησυχούμε για αυτό. Το χθες μας γεμίζει νοσταλγία. Λεύκωμα. Λύπη. Διάσημες μέρες. Αλλά το τώρα; Το τώρα παραβλέπεται. Είναι απλά… εδώ. Περνάει. Ψιθυρίζει: «Είσαι μέσα; Ή θα ανοιγοκλείσεις τα μάτια και θα με χάσεις;»
Γιατί το τώρα έχει μεγαλύτερη σημασία από ό,τι νομίζεις
Πάρε μια στιγμή. Αλήθεια.
Αυτή τη στιγμή, το στήθος σου ανεβοκατεβαίνει. Ο αέρας εισέρχεται από τη μύτη σου, γαργαλάει το εσωτερικό σου, στροβιλίζεται στους πνεύμονές σου. Τα πόδια σου αγγίζουν κάτι. Δάπεδο. Άμμο. Χαλί. Κάτι. Ίσως υπάρχει ένας βόμβος — ένα ψυγείο, ένας ανεμιστήρας, η κυκλοφορία μακριά. Όλα συμβαίνουν τώρα.
Όχι αργότερα. Όχι «κάποια μέρα». Τώρα.
Ζούμε σαν το τώρα να είναι απλώς μια γέφυρα. Ένας προσωρινός χώρος. Ο διάδρομος ανάμεσα σε καλύτερα δωμάτια. Αλλά αν το δεις από απόσταση, η ζωή σου; Αποτελείται εξ ολοκλήρου από «τώρα».
Ποτέ δεν έχεις ζήσει μια μελλοντική στιγμή. Όχι πραγματικά. Απλώς έφτασες σε ένα άλλο τώρα. Ξανά και ξανά.
Το εργοστάσιο άγχους που είναι το «αργότερα»
«Θα είμαι ευτυχισμένος όταν βρω δουλειά». «Θα χαλαρώσω όταν τα παιδιά μεγαλώσουν». «Θα αρχίσω επιτέλους να γράφω αυτό το βιβλίο όταν ηρεμήσουν τα πράγματα».
Έχετε παρατηρήσει ποτέ πώς το «αργότερα» συνεχίζει να μετακινεί τους στόχους;
Είναι ένα έξυπνο μικρό τέχνασμα. Σας κρατάει σε εγρήγορση. Σε αναμονή. Σε αμφιβολία.
Και ενώ χορεύετε με το μέλλον, το τώρα είναι ακριβώς εδώ. Μασάει τσίχλα. Χτυπάει το πόδι του. Σας παρακολουθεί να περνάτε από δίπλα του.
Τι συμβαίνει όταν σταματάς πραγματικά
Δοκίμασε το εξής: σταμάτα αυτό που κάνεις. Μόνο για λίγα δευτερόλεπτα.
Κλείσε τα μάτια σου.
Εισέπνευσε αργά. Εκπνεύσε ακόμα πιο αργά. Νιώσε τη θερμοκρασία του αέρα πάνω στο δέρμα σου. Άκου ήχους που δεν είχες προσέξει πριν. Το τρίξιμο της καρέκλας. Τον χτύπο της καρδιάς σου.
Αυτό είναι παρουσία.
Αυτό είναι το τώρα.
Δεν είναι δραματικό. Δεν είναι μεγαλοπρεπές. Αλλά είναι πραγματικό.
Και παράξενα, όταν είστε σε αυτό — πραγματικά σε αυτό — όλα γίνονται λίγο πιο ξεκάθαρα. Ο θόρυβος μειώνεται. Η λίστα με τα πράγματα που πρέπει να κάνετε σταματά να σας ενοχλεί.
Ο μύθος της πολυδιεργασίας
Οι άνθρωποι λατρεύουν να καυχιούνται ότι είναι εξαιρετικοί στο multitasking. Η αλήθεια είναι ότι ο εγκέφαλός μας δεν είναι καλός στο να κάνει περισσότερα από ένα πράγματα ταυτόχρονα.
Δεν κάνεις τρία πράγματα. Κάνεις ένα πράγμα άσχημα, μετά ένα άλλο άσχημα, μετά το τρίτο άσχημα, και ο εγκέφαλός σου εξαντλείται.
Και δεν του αρέσει να μοιράζεται.
Δοκιμάστε να φάτε το δείπνο σας και να ελέγξετε τα email σας ταυτόχρονα. Δεν γεύεστε το φαγητό. Δεν καταλαβαίνετε τα email. Απλά κάνετε μηχανικά τις κινήσεις.
Αλλά αν φάτε το δείπνο σας τώρα — δηλαδή, αν δώσετε πραγματικά προσοχή στο φαγητό — θα νιώσετε τη γεύση. Την υφή. Τη ζεστασιά. Την ικανοποίηση.
Το συνηθισμένο θαύμα
Ένα φλιτζάνι καφέ. Το γέλιο ενός παιδιού. Η μυρωδιά της βροχής στο καυτό πεζοδρόμιο. Τίποτα από αυτά δεν υπάρχει στο παρελθόν ή στο μέλλον.
Μόνο τώρα.
Μπορείς να προσπαθήσεις να τα θυμηθείς. Μπορείς να σχεδιάσεις για περισσότερα. Αλλά η πραγματική εμπειρία; Αυτή η έκρηξη αισθήσεων, συναισθημάτων, σύνδεσης — είναι πάντα τώρα.
Εκεί βρίσκεται η χαρά. Όχι στον τραπεζικό σου λογαριασμό ή στο ημερολόγιό σου. Στην προσοχή σου.
Η εμμονή με το μέλλον
Έχουμε δημιουργήσει ολόκληρα συστήματα για να αποφύγουμε το παρόν.
Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι μια συνεχής ροή από «κάπου αλλού». Οι διαφημίσεις φωνάζουν για το επόμενο καλύτερο πράγμα. Οι συσκευές μας μας ωθούν προς οτιδήποτε εκτός από το παρόν.
Είμαστε εκπαιδευμένοι να λαχταράμε το επόμενο, όχι το παρόν. Κάνουμε scroll ενώ τρώμε. Στέλνουμε μηνύματα ενώ περπατάμε. Σκεφτόμαστε το αύριο ενώ βουρτσίζουμε τα δόντια μας.
Σπάνια είμαστε μέσα σε αυτό που κάνουμε.
Πώς το τώρα μπορεί να σας σώσει (ακόμα και από τον εαυτό σας)
Έχετε βρεθεί ποτέ σε μια δίνη;
Μια μικρή ανησυχία μετατρέπεται σε μια αλυσιδωτή αντίδραση 17 φανταστικών καταστροφών. Παίζετε στο μυαλό σας συνομιλίες που δεν έγιναν ποτέ. Διαφωνίες. Απορρίψεις. Ολοκληρωτικές αποτυχίες.
Αλλά όλα αυτά υπάρχουν μόνο στο μυαλό σας. Όχι τώρα.
Το τώρα είναι εκεί που βρίσκονται τα πόδια σας. Είναι το γραφείο μπροστά σας. Ο ήλιος στο παράθυρό σας. Ο ήχος αυτής της πρότασης στο μυαλό σας.
Όσο περισσότερο αγκυροβολείτε στο τώρα, τόσο λιγότερο μπορεί να σας ταράξει η καταιγίδα.
Θέλετε να αλλάξετε τη ζωή σας; Ξεκινήστε από εδώ.
Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι η αλλαγή είναι κάτι μεγάλο που συμβαίνει από τη μια μέρα στην άλλη. Ένα τολμηρό άλμα. Ένα δραματικό πριν και μετά.
Δεν είναι.
Η αλλαγή συμβαίνει σε μικροαποφάσεις. Μικρές αλλαγές. Μια επιλογή, που επαναλαμβάνεται. Κάντε το τώρα.
Πιείτε νερό τώρα. Κάντε μια βόλτα τώρα. Ζητήστε συγγνώμη τώρα. Κλείστε το λάπτοπ τώρα. Μιλήστε τώρα.
Αυτή είναι η δύναμη του. Δεν απαιτεί πυροτεχνήματα. Μόνο δράση.
Γιατί το παρόν είναι δυσάρεστο (και γιατί αυτό είναι καλό)
Το παρόν μπορεί να είναι άβολο.
Είναι ωμό. Είναι αφιλτράριστο. Δεν υπάρχει προστατευτικό στρώμα. Δεν υπάρχει κουμπί επεξεργασίας.
Αυτή η συζήτηση που αποφεύγεις; Σε περιμένει στο παρόν. Αυτή η απόφαση που συνεχίζεις να αποφεύγεις; Το ίδιο.
Αλλά το να μπαίνεις στο τώρα — να είσαι πραγματικά παρών με την αλήθεια της ζωής σου — είναι σαν να βγάζεις ένα τσιρότο. Πονάει. Μετά σε ελευθερώνει.
Μπορείς επιτέλους να δεις τι είναι πραγματικό. Και τι πρέπει να αλλάξει.
Η ομορφιά της πλήξης
Κανείς δεν συμπαθεί την πλήξη. Είναι ενοχλητική.
Αλλά η πλήξη είναι απλώς το τώρα, χωρίς περισπασμούς.
Και σε αυτή την ηρεμία, σου έρχονται ιδέες. Αληθινές ιδέες. Όχι ιδέες που τροφοδοτούνται από αλγόριθμους.
Αναρωτήθηκες ποτέ γιατί οι καλύτερες σκέψεις σου έρχονται στο ντους; Δεν είναι μαγεία. Είναι επειδή για μια φορά, δεν κοιτάς το τηλέφωνό σου.
Τα παιδιά και τα σκυλιά ξέρουν
Παρακολούθησε ένα μικρό παιδί με ένα κραγιόν. Παρακολούθησε ένα σκυλί με ένα ξύλο. Δεν σκέφτονται το δείπνο ή την επαγγελματική τους εξέλιξη.
Είναι εκεί. Τώρα.
Είναι ακατάστατο. Είναι χαοτικό. Είναι αγνό.
Όλοι ήμασταν έτσι κάποτε. Μέχρι που μάθαμε να ανησυχούμε, να σχεδιάζουμε, να σκεφτόμαστε υπερβολικά.
Αλλά είναι ακόμα μέσα μας. Αυτή η ικανότητα να παίζουμε. Να συγκεντρωνόμαστε. Να νιώθουμε.
Απλά πρέπει να σταματήσετε για λίγο για να το θυμηθείτε.
Πώς να το εξασκήσετε τώρα (χωρίς να γίνετε μυστικιστές)
Δεν χρειάζεστε λιβάνι. Δεν χρειάζεστε ένα καταφύγιο. Χρειάζεστε πέντε δευτερόλεπτα.
Δοκιμάστε τα εξής:
- Φάτε κάτι αργά. Γευτείτε το πραγματικά.
- Περπατήστε χωρίς το τηλέφωνό σας.
- Ακούστε κάποιον χωρίς να σχεδιάζετε την απάντησή σας.
- Κοιτάξτε ένα δέντρο.
- Νιώστε το νερό του ντους, αντί να βιαστείτε να τελειώσετε.
Δεν είναι πολυτέλεια. Είναι ένας μυς. Χρησιμοποιήστε τον ή χάστε τον.
Το μυστικό όπλο των δημιουργικών ανθρώπων
Συγγραφείς, μουσικοί, ζωγράφοι — όλοι μιλούν για «τη ζώνη». Εκείνο το μέρος όπου ο χρόνος εξαφανίζεται και η δουλειά ρέει.
Αυτό είναι το τώρα.
Δεν μπορείς να δημιουργήσεις στο παρελθόν. Δεν μπορείς να νιώσεις έμπνευση στο μέλλον. Πρέπει να είσαι παρών, με βρώμικα χέρια και καθαρό μυαλό, τώρα.
Το ίδιο ισχύει για τις συνομιλίες. Για το σεξ. Για τον αθλητισμό. Για τον θρήνο.
Η μαγεία, η σύνδεση, η κάθαρση — όλα αυτά — ζουν στο τώρα.
Η επικίνδυνη ιδέα ότι το τώρα δεν είναι αρκετό
Μας λένε να κυνηγάμε περισσότερα. Να γίνουμε περισσότερα. Να κάνουμε περισσότερα.
Αλλά τι γίνεται αν είσαι ήδη στο καλό μέρος;
Τι γίνεται αν αυτή η ακατάστατη, ατελής, θορυβώδης στιγμή είναι η στιγμή που θα σου λείψει αργότερα;
Το καπρίτσιο του μικρού παιδιού. Το ράμεν αργά το βράδυ. Το τρένο που έχασες και σε έκανε να κοιτάξεις ψηλά και να παρατηρήσεις τον ουρανό.
Δεν μπορούμε να ξαναδούμε τη ζωή μας. Έχουμε μόνο το τώρα.
Τελική σκέψη (μην το παραλείψεις)
Το τώρα δεν χρειάζεται να είναι επικό.
Απλά πρέπει να το δούμε.
Γιατί όσο περισσότερο ζείτε στο τώρα, τόσο πιο ζωντανοί νιώθετε. Τόσο περισσότερες αναμνήσεις δημιουργείτε. Τόσο περισσότερο γίνεστε εσείς.
Οπότε αναπνεύστε. Κοιτάξτε ψηλά. Να είστε εδώ.
Τώρα.
Διαβάστε Επίσης: